Anoreksja i bulimia jako problemy psychologiczne

Zaburzenia odżywiania dotykają coraz młodsze pokolenia dzieci i młodzieży. Wbrew pozorom, problemy te nie dotyczą jedynie dziewczynek, którym od najmłodszych lat przekazuje się określone wzorce pożądanego ciała, lecz także chłopców. Warto pamiętać, że zarówno anoreksja, jak i bulimia to choroby nie tylko ciała, lecz przede wszystkim duszy.

Anoreksja to choroba zagrażająca życiu

Anoreksja i bulimia to choroby, u których postaw leży strach przed przyrostem masy ciała. W anoreksji chory się głodzi, natomiast w przypadku bulimii występuje przymus kompulsywnego jedzenia, które następnie, w obawie przed przytyciem, jest zwracanie w postaci wymiotów. Obu zaburzeniom towarzyszy zaburzenie postrzegania obrazu własnego ciała.

Skutkiem zaburzeń odżywiania jest niedożywienie, które może prowadzić do zaburzeń hormonalnych, zmian metabolicznych i ogólnego wyniszczenia organizmu. Nieleczona anoreksja to choroba bezpośrednio zagrażająca życiu, dlatego w przypadku rozpoznania pierwszych oznak chorobowych należy niezwłocznie skontaktować się z psychologiem dziecięcym.

Jaki czynniki mogą sprzyjać zaburzeniom odżywiania?

Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi anoreksji lub bulimii są m.in. nieugruntowana samoocena, niepewność siebie, niska odporność na sytuacje stresowe, perfekcjonizm oraz potrzeba osiągania sukcesów. Na pojawienie się symptomów choroby mogą mieć także wpływ nagłe, trudne doświadczenie związane z sytuacją rodzinną, relacjami między rówieśnikami, traumą lub wykorzystaniem seksualnym.

Anoreksja i bulimia są próbami zapanowania nad swoim życiem, przejęciem kontroli nad swoimi emocjami oraz radzenia sobie z wewnętrznym bólem i cierpieniem. Skupienie swojej uwagi na jedzeniu pozwala zagłuszyć własne uczucia i chroni przed silnymi przeżyciami oraz oczekiwaniami otoczenia.